Tüm kanserler içerisinde intrakranial tümörler % 1,5 oranında görülmekle beraber tüm
kansere bağlı ölümlerin %2’sinden sorumludur. Meningiomlar primer intrakranial
tümörlerin yaklaşık %20’sini oluştururlar. Yavaş büyüyen tümörler olmakla beraber
çoğunlukla iyi huylu olmalarına rağmen kötü huylu davranış gösterenleri de vardır.
özellikle de kadınlarda 40-60 yaş grubu arasında daha sık görülmektedir. Çocukluk çağı
meningiomları erişkin meningiomlarına göre daha yüksek malignite sıklığına sahiptir.
Meningiomlar meninkslerin bulunduğu her bölgede görülmektedirler.
Atipik ve malign meningiomlarda 1p kaybı sıklıkla tespit edilmekle beraber tümör
progresyonunun ilerlemesinde belirteç olabilir. Malign dönüşümde ilk dikkat edilmesi
gereken kromozomal bölgedir. Kromozom 14q kaybı benign, atipik ve anaplastik
meningiomlarda görülmektedir. Son dönemlerde yapılan çalışmalarda 1p/14q kayıpları
atipik ve anaplastik meningiomlarda oldukça sık gösterilmiştir. Kromozom 1p, 1p/14q
gen delesyonlarının çalışmalarda meningiom prognozu ve progresyonununda önemli rol
oynayabileceği vurgulanmıştır.
Çalışmamızda Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroşirürji Anabilim
Dalı’na başvuran ve Patoloji Anabilim Dalı tarafından histopatolojik olarak incelenerek
“Meningioma” tanısı alan 30 olgu Tıbbi Genetik Anabilim Dalı sitogenetik ve
moleküler sitogenetik laboratuvarlarında çalışılmıştır. Bu olgular histopatolojik
yöntemlerle 26’sı benign, 4’ü atipik meningiom olarak sınıflandırılmıştır. Bu olgularda
EGFR, 1p36 ve 14q genlerine ait değişimler moleküler sitogenetik (FISH) analizlerle
incelenmiştir. Olgularımızın % 20’sinde 1p36 delesyonu, %23’ünde EGFR trizomisi, %3,3’ünde EGFR amplifikasyonu ve tetrazomisi, %13,3’ünde 14q (IGH) delesyonu
saptanmıştır. Gen değişimleri, tümör dereceleri, tümör lokalizasyonları arasında
istatistiksel bir anlam gözlenmemiştir.
Çalışmamız sonucunda meningioma progresyonunda 1p/14q delesyonlarının tümör
derecelendirilmesi ve progresyonu hakkında bir belirteç olarak kullanılabileceği
düşünülmektedir.
Intracranial tumours occurs witj in all cancers with 1,5 % frequency. Besides
intracranial tumours are responsible of two personed among all cancer related daths.
Meningiomas constitute approximately 20% of primary intracranial tumors. ,Although
vast majority is benign and growing slowly there are also malignant once. This type of
tumours are common between fourth and sixth decades, particularly in women. The
childhood meningiomas tend to act more malignant than adulthood meningiomas.
Meningiomas can ocur where meninges exist.
The loss of chromosome 1p which is detected in atypical and malign
meningiomas could be used as a marker for tumour progression. The letter region is an
important side transformation. Loss of 14q was found in benign, atypical and anaplastic
meningiomas. In recent studies loss of 1p/14q were commonly found in atypical and
anaplastic meningiomas.
In our study 30 cases with meningioma were included. Those cases were
classified using histopathological methods: 26 benign,4 atypical meningiomas. Genetic
alterations in EGFR gene, 1p36 and 14 loci were studied using FISH. Deletionsin 1p36,
trisomy of EGFR, amplification and tetrasomy of EGFR and deletions in 14q are found
20 %, 23 %, 3,3 %,13,3 %, respectively. No statistical significance were found between
gene alterations tumour grades and tumour localizations.
In conclusion 1p/14q deletions can be used as a marker for tumour grading an
progression in meningiomas.
