Deneysel olarak peritoneal yüzey hasarı oluşturulmuş sıçanlarda vitamin D (1,25-OH2D3)’nin peritoneal adezyon üzerindeki etkilerinin araştırılması

Abstract

Adezyon veya cerrahi olarak abdominal organlarda gelişen peritonit ve endometriosis, kanser tedavilerinde kullanılan kemoterapi ve radyoterapinin sebep olduğu fibröz bantlar peritoneal adezyona neden olurlar. Bu konudaki çalışmalar ve gelişmelerle adezyon formasyonu azaltılabilmektedir ama en iyi sonucu veren veya bu sorunu kesin çözen bir tedavi ortaya konamamıştır. Bir çok metod ve ajan adezyon oluşumunu engellemek için kullanılagelmiştir. Buna rağmen postoperatif adezyonlar önemini korumaya devam etmektedir ve tam olarak çözülememiştir. D vitamini dışarıdan alınabildiği gibi vücut tarafından da sentezlenebilmektedir. Daha önceki çalışmalarda D vitaminin karaciğerde TIMP-1, MMP-9, kollajen 1alfa1 aracılığı ile fibröz doku oluşumunu önlediği gösterilmiştir. Bu çalışma deneysel olarak ratta oluşturulmuş peritoneal adezyon modelinde D vitamininin etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada 24 tane 200-250 gr arasında ağırlığa sahip Sprague-Dawley erkek rat kullanılmıştır. Hayvanlar ratgele 3 gruba ayrılmıştır. 1.Grupta (kontrol); batın ön katları geçilerek parietal periton ortaya kondu. 2.Grupta (PA Grubu); batın açılarak peritoneal adezyon oluşturuldu. 3.Grupta (PA Grubu); batın açılarak peritoneal adezyon oluşturuldu ve hayvanlara D Vitamini uygulandı. Deney prosedüründen sonra doku üzerinde histolojik ve serumda biyokimyasal incelemeler yapıldı. Cerrahi sırasında PA grubunda peritoneal adezyonların oluştuğu PAD grubunda ise peritoneal adezyonun daha az oluştuğu gözlenmiştir. PA ve PAD grupları arasında inflamasyon, vasküler proliferasyon ve PAI-1 gradingin histolojik skorlamaları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. PA ve PAD grupları arasında biyokimyasal parametreler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır

Adhesion, or abdominal organs surgically induced peritonitis, endometriosis, chemotherapy, radiation and cancer caused by fibrous bands, sticking among themselves or to the abdominal wall. Despite continuing improvements and study, even at best possibility, adhesion formation is reduce but adhesion proving couldn’t resist completely. Many methods and agents have been used so far to prevent adhesions. Postoperative adhesions are important but it isn’t resolved problem yet. Vitamin D that can synthesized in the body as well as can take exogenous vitamin. Of this vitamin in the liver, TIMP-1, MMP-9 levels of collagen 1alfa1 that the changes to the forming effect of preventing fibrosis studies were performed. This study is aimed to investigate Vitamin D effect on experimental peritoneal adhesions in an animal model. In study 24 Sprague-Dawley male rats, weighing between 200 and 250 gr. are used. The animals are randomly assigned to 3 groups. In group 1 (control group); Operation is performed but no peritoneal adhesion. In group 2 (PA Group); Peritoneal adhesion procedure is performed. In group 3 (PAD Group); Peritoneal adhesion procedure is performed and vitamin D is given to rats. After experimental procedure histolological and biochemical analyses are performed. We see less peritoneal adhesion lesions on PA group either PAD on operation time. There are statistically significant differences between PA and PAD groups at histological score system on inflammation, vascular proliferation and PAI-1 Grading. There is no significant differences between PA and PAD groups on biochemical measures. In conclusion several doses must be performed in peritoneal adhesion procedure.