Doğrulayıcı faktör analizinde örneklem hacmi, tahmin yöntemleri ve normalliğin uyum ölçütlerine etkisi

Abstract

Yapısal Eşitlik Modelleri (YEM), nedensel ilişkilerin tahmin edilmesinde ve test edilmesinde kullanılan, bir teori geliştirme ve test etme yöntemidir. Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) ise gizil ve gözlenen değişkenler arasındaki ilişkilerin ölçüm modelleriyle ilgilenen YEM’in bir parçasıdır. Bu tez çalışmasında, DFA uyum ölçütlerinin farklı koşullar altındaki karakteristik özelliklerinin belirlenmesi amacıyla Monte Carlo simülasyonu yardımıyla yapılmıştır. Bu simülasyon çalışmasında, örneklem hacminin 7 farklı durumu (50, 100, 200, 400, 800, 1600, 4000), tahmin yönteminin 4 farklı durumu (En Çok Olabilirlik, En Küçük Kareler, Genelleştirilmiş En Küçük Kareler, Ağırlıklandırılmış En Küçük Kareler) ve dağılımsal koşulun 3 farklı durumu (çok boyutlu normallik varsayımı, az derecede normallikten sapma, orta derecede normallikten sapma) ele alınmıştır. Simülasyon çalışması, bu koşulların, CFA’da ve YEM’de en çok kullanılan 11 uyum ölçütüne etkisini incelemek amacıyla EQS yazılımı yardımıyla oluşturulmuştur. Çalışmanın sonucunda, ele alınan tüm koşulların uyum ölçülerini etkilediği tespit edilmiştir.