Bu çalışmada sulu çözeltilerden, önemli bir kirletici ve ağır metal özelliğine
sahip olan nikel iyonunun giderilmesinde, lületaşı oymacılığında kullanılan α-sepiolitin
artıklarının ve endüstriyel β-sepiolitin adsorban olarak kullanılabilirliğinin araştırılması
amaçlandı. Öncelikle, ısıl ve asit aktivasyonunun sepiolitlerin nikel adsorpsiyonu
üzerindeki etkileri incelendi ve aktivasyon işlemlerinin sepiolitler üzerinde nikel
adsorpsiyonu açısından olumlu bir etkisi görülmedi. Doğal α ve β-sepiolit ile nikel
iyonu adsorpsiyonuna adsorban dozajı, pH, temas süresi, başlangıç çözelti derişimi ve
sıcaklık parametrelerinin etkileri kesikli adsorpsiyon yöntemi ile araştırıldı.
En uygun adsorban dozajı 50 mL nikel çözeltisinde 0,6 g sepiolit ve en uygun
pH değeri 6 olarak belirlendi. Adsorpsiyon dengesi α-sepiolit için 480 dakikada, β-
sepiolit için 360 dakikada kuruldu.
Adsorpsiyon sürecinin Langmuir izoterm modeline ve yalancı ikinci dereceden
kinetik modele uygun olduğu belirlendi. Maksimum Langmuir adsorpsiyon kapasiteleri
45 °C sıcaklıkta α ve β-sepiolit için sırasıyla 23,92 mg/g ve 12,33 mg/g olarak saptandı.
Adsorpsiyon sürecinin kendiliğinden, endotermik olarak gerçekleştiği ve düzensizliğin
arttığı gözlendi.
Sonuç olarak, doğal α ve β-sepiolitin sulu çözeltilerden nikel iyonunun
giderilmesinde etkili ve ekonomik bir adsorban olarak kullanılabileceği
düşünülmektedir.
In this study, it has been investigated the usability of α-sepiolite residues caused
from meerschaum carving and industrial β-sepiolite as adsorbents in removing nickel
ion which is an important pollutant and a heavy metal, from aqueous solutions. First of
all, the influences of thermal and acid activations on the nickel adsorption were
investigated, and there were no positive effects of both activation processes on the
nickel adsorption. The effects of adsorbent dosage, pH, contact time, initial
concentration and temperature on the adsorption of nickel ion onto α and β-sepiolites
were investigated using a batch method.
The optimum adsorbent dosage was determined as 0,6 g sepiolite in 50 mL
nickel solution and optimum pH value was 6. The equilibrium was reached in 480 min
for α-sepiolite and 360 min for β-sepiolite.
It has been determined that the adsorption process obeyed the Langmuir isoterm
model and the pseudo second order kinetic model. For α and β-sepiolites, maximum
Langmuir adsorption capacities at 45°C were determined as 23.92 mg/g and 12.33
mg/g, respectively. Also, it has been observed that the adsorption process was
spontaneous and endothermic, and the randomness was increased.
As a result, it is considered that α and β-sepiolites can be used as efficient and
economic adsorbents for the removal of nickel ion from aqueous solutions.
