Emeviler Döneminde hitabet

Abstract

Etkili ve güzel konuşma sanatı olarak ifade edilen hitabetin, muhatabı olan insan kitlelerini etkilemesi ve onları istenilen amaca sevk etmesi, onun insan haya-tında oynadığı role ve büyük bir değere sahip olduğunu göstermektedir. İnsanlık tarihi incelendiğinde eski Yunan ve Roma döneminde hitabetin ileri seviyede geliştiği gözlenmektedir. Yazılı bir edebiyatı bulunmayan Câhiliye Arapları sözlü edebiyata değer vermişler, hemen hemen bütün eserlerini hitabetle kalıcı hale getirmişlerdir. İslâmiyet sayesinde bir kat daha güçlenen hitabetin Emevi devrinde doruk noktasına ulaştığı müşahede edilmiştir. Bundan dolayı İslâm edebiyat tarihinde Emeviler dönemi hitabetine dair örnekler, Emevi döneminin zengin edebî arşiv hazi-nesini ortaya çıkartmıştır. Emeviler, hitabeti devletin siyasetini planlama ve resmi görüşlerini halka ka-bul ettirmek için kullanmıştır. Emevi döneminde hitabetin kat ettiği mesafe Abbasiler döneminde bile göze çarpmamaktadır. Çünkü Abbasiler ilmî faaliyetleri araştırma gayesiyle diğer dillerden Arapçaya tercümeye daha fazla önem vermişlerdir. Emevi devri hitabetini yansıtan bu çalışmamızın bundan sonra yapılacak Emeviler dönemi-ne ait araştırma ve incelemelere ışık tutacağını ümit ediyoruz.

Oration, which is generally defined as the art of speaking in public eloquently and effectively, has been a means of affecting a mass of people by encouraging them to act towards a desired goal ever since human history began. This feature of oration has more to do with the huge role it has played in the history of mankind. The human history shows that oration was developed by Ancient Greece and Rome. The Arabic Literature developed in the form of an oral tradition prior to the birth of Islam since they lacked a written literature. It was mostly through this oral tradition that they kept their arts and gave permanence to them with the help of ora-tion. With the birth of Islam, oration gained a more safe ground is said to have reached its climax during the Umayyad Caliphate. Therefore, the oratory samples of the Umayyad literature show how rich an archive they had as far as the history of Islamic literature is concerned. The Umayyad used oration in planning administrative politics as well as a means of getting the public to agree with their political opinions. The extent to which it had progressed during the Umayyad Caliphate could also be witnessed during the Abbasid Caliphate, who attached considerably more importance to translating books and other stuff from different languages to the Arabic language for scientific purpos-es. The present study aims to contribute to and shed light upon the future studies into the rich oratory literature of The Umayyad Caliphate.