Bu çalışmada Balkanlar, Anadolu, Kafkaslar ve Kuzey Afrika'da yayılış gösteren Prosimulium rachiliense türünün Anadolu populasyonlarının filogenileri ve taksonomik durumları COI, ITS 1 ve 2 gen bölgeleri kullanılarak araştırılmıştır. 2011- 2019 yılları arasında Anadolu’daki 43 farklı lokaliten toplanan bireyler 8 farklı populasyona ayrılarak değerlendirilmiştir. Toplam 125 bireyden total DNA elde edilmiştir. Gen bölgelerinin çoğaltılması ve Sanger sekanslama sonrasında veri setleri oluşturulmuş ve maksimum parsimoni, maksimum olasılık, Bayesian filogeni, Haplotip ağı analizleri, moleküler saat analizi ve genetik çeşitlilik analizleri uygulanmıştır. Çalışma sonucunda; COI gen bölgesinin populasyonlar arası ilişkiyi ITS1-2 gen bölgesinden daha iyi çözümlediği görülmüştür. Elde edilen tüm veriler değerlendirildiğinde P. rachiliense türü Anadolu populasyonlarının zengin bir genetik çeşitliliğe sahip olduğu görülmektedir. Yapılan filogenetik analizler ve haplotip ağı analizleri sonucunda türün Anadolu populasyonlarının genetik çeşitlilik merkezinin Batı Akdeniz olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte türün filocoğrafik yayılış örüntüsünün belirlenebilmesi için diğer ülke populasyonları örnekleri ve daha fazla gen bölgesi ile yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir
In the study, the Anatolian populations, phylogeny and taxonomic statius of Prosimulium rachiliense which is prevalent in Anatolia, North Africa, Balkans and Caucasians have been examined by using COI, ITS 1 and 2 gene regions. From 2011 to 2019, speciens collected from 43 different locations of Anatolia have been evaluated by being divided into 8 distinct populations. Total DNA have been obtained from 125 individuals. Data sets have been formed after replication of gene regions and Sanger sequencing, and Maximum Parsimony, Bayesian Phylogeny, Maximum Likelihood, the analysis of Haplotype Network, Molecular Clock Analysis and genetic diversity have been applied. As a result of the study, it has been observed that COI gene region has reached a better conclusion for the relationship between populations than ITS1-2 gene region. When all the data have been evaluated, it has been observed that the P. rachiliense species has a great genetic diversity in Anatolian populations. As a result of phylogenetic analysis and haplotype analysis, it has been determined that the genetic diversity center of the Anatolian populations of the species is Western-Mediteranean. In addition, it has been thought that new experiments carried out with the samples of the populations of other countries and more gene regions are needed to be able to determine the phylogeographic prevalence of the species
