Nitrik Oksit (NO), Hidrojen Sülfür (H2S), ve Karbon Monoksit (CO)’in hem otakoid hem de nörotransmiter olarak fonksiyonları bilinmektedir. Bu çalışmada ağrı, anksiyete ve depresyon üzerine etkilerinin karşılaştırılması ve analjezik etki gösteren gaz otakoidlerin etki mekanizmasının aydınlatılması amaçlanmıştır.
Kapsam: Son zamanlarda bazı gaz otakoidlerin fizyolojik ve farmakolojik etkileri üzerinde durulmaktadır. Nitrik Oksit (NO), Hidrojen Sülfür (H2S) ve Karbon Monoksit (CO) gibi endojen olarak da üretilen gaz otakoidlerin eksikliği veya yüksekliğinin bazı patolojik olaylara yol açtığı ve bunların üretiminin modülasyonuyla yeni bazı tedavi ufuklarının açılabileceği öngörülmektedir.
Yöntem: 6 haftalık (200-250 gr) erkek Sprague Dawley sıçanlar, her grupta 7 sıçan olacak şekilde 13 gruba ayrıldı. L-Arginin (30-100 mg/kg) NO donörü olarak, NaHS (5-10 mg/kg) H2S donörü olarak, CORM-2 (5-10 mg/kg) CO donörü olarak intraperitoneal yolla verildikten yarım saat sonra deneylere başlandı. Tüm deney gruplarında lokomotor aktivite testi uygulandı. Ağrı modeli olarak tail clip, hot plate ve karın kıvranma testleri uygulandı. Analjezik etki değerlendirmelerinde donörlerin yüksek dozları siproheptadin (100μg/kg) veya nalokson (5 mg/kg) ile birlikte verilerek etkilerin değişimi izlendi. Anksiyete modeli olarak yükseltilmiş artı labirent testi, depresyon modeli olarak ise zorlu yüzdürme testi uygulandı. H2S, NO, Tümör Nekroz Faktör alfa (TNF-α), Malondialdehit (MDA) ve Glutatyon (GSH) düzeyleri sıçanlardan alınan hipokampüs doku homojenatlarında ELISA yöntemiyle çalışılmıştır.
Bulgular: Lokomotor aktivite testlerinden mesafe ve stereotipik hareket yüzdesinde istatistiksel olarak anlamlılık tespit edilirken diğer lokomotor aktivite testlerinde istatistiksel olarak anlamlılık saptanmadı. Tail clip testinde; L-arjinin ve CORM-2 yüksek dozlarda latensi anlamlı olarak uzattı. Nalokson, L-arjininin etkisini anlamlı olarak azaltırken CORM-2’nin etkisini değiştirmedi. Siproheptadin, L-arjinin ve CORM-2’nin etkisini değiştirmedi. Hot plate testinde; her üç maddenin hiçbir dozunda belirgin aktivite gözlenmedi. Kıvranma testinde; CORM-2’nin her iki dozu, L-arjinin ve NaHS’nin yüksek dozları belirgin aktivite gösterdi. Siproheptadin L-
v
arjinin ve CORM-2’nin etkisini anlamlı olarak azaltırken, NaHS’nin etkisini değiştirmedi. Nalokson ise L-arjininin etkisini anlamlı olarak azaltırken, NaHS’nin ve CORM-2’nin etkisini değiştirmedi. Yükseltilmiş artı labirent testinde; tüm gruplarda açık alanda kalma süresi anlamlı derecede arttı. Zorlu yüzdürme testinde; her üç maddenin yüksek dozları immobilite süresini anlamlı derecede artırdı. Naloksonun, hipokampüs dokusundaki L-arjinin düzeyini azalttığı, Siproheptadinin ise hipokampüs dokusundaki H2S düzeyini artırdığı tespit edildi.
Sonuç: L-arjinin ve CORM-2 yüksek dozlarda spinal antinosiseptif etki göstermiştir. Nalokson L-arjininin etkisini azaltmış, CORM-2’nin etkisini değiştirmemiştir. Her üç madde yüksek dozlarda, CORM-2 iki dozda periferik antinosiseptif etki göstermiştir. Her üç madde kullanılan dozlarda anksiyolitik etki göstermiştir ve yüksek dozlarda depresyona eğilim yapmıştır. Bu etkiler üç maddenin de SSS üzerinde inhibisyon yapmasıyla ilişkili olabileceğini düşündürmektedir
Nitric Oxide (NO), Hydrogen Sulfide (H2S), and Carbon Monoxide (CO) functions are known as both autocoids and neurotransmitters. In this study, it was aimed to compare the effects on pain, anxiety and depression and to clarify the mechanism of action gas autacoids with analgesic effect.
Content: Recently, the physiological and pharmacological effects of some gas autocoids have been emphasized. It is predicted that the lack or height of endogenously produced gas autacoids such as Nitric Oxide (NO), Hydrogen Sulfide (H2S) and Carbon Monoxide (CO) cause some pathological events and some new treatment horizons can be opened by modulating their production.
Method: 6-week old (200-250g) male Sprague Dawley rats were divided into 13 groups, with 7 rats in each group. L-Arginine (30-100 mg / kg) as NO donor, NaHS (5-10 mg / kg) as H2S donor, CORM-2 (5-10 mg / kg) as CO donor intraperitoneally experiments were started half an hour after administration. Locomotor activity test was performed in all experimental groups. Tail clip, hot plate and writhing tests were used as the pain model. In analgesic effects assessments, the high doses of donors were given together with ciproheptadine (100 μg / kg) or naloxone (5 mg / kg) and the change of effects was observed. Elevated plus maze test was used as an anxiety model and a forced swim test was used as a depression model. H2S, NO, Tumor Necrosis Factor alpha (TNF-α), Malondialdehyde (MDA) and Glutathione (GSH) levels were studied by ELISA method in hippocampus tissue homogenates taken from rats.
Results: While statistical significance was found in distance and moved stereotypical percentage from locomotor activity tests, no statistical significance was found in other locomotor activity tests. In the tail clip test; L-arginine and CORM-2 significantly extended latency at high doses. While Naloxone significantly reduced the effect of L-arginine, it did not change the effect of CORM-2. Ciproheptadine did not change the effect of L-arginine and CORM-2. In the hot plate test; No significant activity was observed at any dose of all three agents. In the writhing test; Both doses of CORM-2, high doses of L-arginine and NaHS showed marked activity. While ciproheptadine significantly reduced the effect of L-arginine and CORM-2, it did not
vii
change the effect of NaHS. Naloxone significantly reduced the effect of L-arginine, but did not change the effect of H2S and CORM-2.
Conclusion: L-arginine and CORM-2 showed spinal antinociceptive effect at high doses. Naloxone reduced the effect of L-arginine and did not change the effect of CORM-2. All three agents showed high doses and two doses of CORM-2 had a peripheral antinociceptive effect. All three agents showed anxiolytic effect at the doses used and tended to depression at high doses. It is thought that these effects may be related to the inhibition of all three agents on the CNS
