Bu çalışmada amacımız yeni bir tedavi alanı olarak
SG tedavisinin diz OA’li hastalarda denge, düşme riski, yürüme, ağrı üzerindeki
etkilerinin değerlendirilmesi ve tedavi planının yeniden gözden geçirmektir.
Randomize kontrollü, tek kör ve prospektif olarak planlanan bu çalışmada hastalar üç
gruba ayrıldı: Konvansiyonel tedavi grubu, konvansiyonel tedavi ile birlikte sanal
tedavi alan grup ve sanal tedavi alan grup. American College of Rheumatology
kriterlerine göre diz OA'lı 54 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar WOMAC ağrı,
tutukluk ve fiziksel fonksiyon alt ölçekleri, görsel analog skala (VAS), yürüme
parametreleri, Berg Denge Ölçeği (BDÖ) ve düşme riski (Tetrax sistemi) ile
değerlendirildi. Sonuçlar tedavi öncesi ve sonrası değerlendirildi. Tedavi sonrasında
üç grupta da VAS, WOMAC, BDÖ'de anlamlı düzelmeler görüldü (sırasıyla, p< 0,001,
p<0,05, p<0,01). Gruplar kendi aralarında karşılaştırıldığında, BDÖ, yürüme
parametreleri ve düşme riskinde SG lehine anlamlı bir fark bulamadık. VAS skalasında
1. ve 3. grup arasında 1. grup lehine, 2. ve 3. grup arasında 2. grup lehine istatistiksel
olarak anlamlı bir iyileşme vardı (p<0,05). WOMAC ağrı, fiziksel fonksiyon ve
toplam WOMAC skorları 1. ve 3. grup arasında 1. grup lehine, WOMAC ağrı
skorunda p< 0,001, WOMAC fiziksel fonksiyon skorunda p<0,05 ve toplam WOMAC
skorunda p<0,001 olarak istatistiksel anlamlı bulundu. Benzer şekilde 2. ve 3. grup
arasında grup 2 lehine anlamlı iyileşmeler bulundu (WOMAC ağrı, p<0,001;
WOMAC fiziksel fonksiyon, p<0,05; toplam WOMAC skoru, p<0,001). Çalışma
sonuçlarımız, diz OA’sı olan hastalarda SG tedavisinin ağrı üzerine iyileştirici etkileri
olabileceğini gösterdi. Bununla birlikte, SG tedavisinin konvansiyonel egzersizlere
üstünlüğü gösterilemedi. Sanal gerçeklik tedavisinin gerçek etkisini anlayabilmek için
daha fazla örneklem grubuyla ve daha uzun vadede değerlendirmeyi hedefleyen ileri
çalışmalara ihtiyaç vardır
The aim of this study was to investigate the effects of
virtual reality (VR) treatment on balance, fall risk, walking and pain with knee
osteoarthritis. The study design was randomised, placebo-controlled and single
blinded. Participants randomly assigned to three groups: conventional exercise group,
conventional exercise combined with VR treatment group and only VR treatment
group. Fifty-four patients with knee osteoarthritis (OA) according to the American
College of Rheumatology criteria were included. Patients were evaluated with
WOMAC pain, stiffness and physical function subscales, visual analogue scale, gait
parameters, Berg Balance Scale (BBS) and fall risk (Tetrax system). The outcomes
were assessed before and after the intervention. At the end of the treatment, there were
significant improvements VAS, WOMAC and BBS scores in three groups
(respectively; p< 0,001, p<0,05, p<0,01). As the groups compared with each other,
there were no significant differences in gait parameters, BBS and fall risk in VR
treatment. There was a statistically significant improvement in the VAS scale between
the 1st and 3rd groups in favour of the 1st group, and between the 2nd and 3rd groups
in favour of the 2nd group (p<0,05). WOMAC pain, physical function and total
WOMAC scores between the 1st and 3rd groups were found to be statistically
significant, in favor of the 1st group in terms of WOMAC pain score (p< 0,001),
WOMAC physical function score (p<0,05) and total WOMAC score p<0,001).
Similarly, significant improvements were found between the 2nd and 3rd groups, in
favor of the 2nd group (WOMAC pain, p<0,001; WOMAC physical function, p<0,05;
total WOMAC score, p<0,001). The results of our study suggest that VR treatment
may be effective in improving pain in patients with knee OA patients. To understand
the real effect of virtual reality therapy, future studies including a long follow-up and
larger sample group are needed
