Özgül öğrenme bozukluğu (ÖÖB), bilişsel
anormalliklere davranışsal bulguların eşlik ettiği, beyin bilişsel süreçlerinin ve
etkilendiği, oldukça sık görülen, çocuğun öz kavramını, gelecekteki sosyal yaşantısını ve
akademik başarısını olumsuz etkileyen nörogelişimsel bir bozukluktur. ÖÖB tanısı olan
olgularda psikososyal zorluklar ve ilişkili faktörlerin incelenmesini amaçlayan
çalışmamızda, polikliniğimize başvuran 134 sağlıklı gönüllü ve ÖÖB tanılı çocuk ve
ergen katılımcı ve ebeveynlerinin demografik verileri, eşlik eden psikiyatrik tanıları,
Piers Harris Çocuklar için Öz Kavram ölçeği, Çocuk Yetiştirme Tutumları Ölçeği,
Çocuk ve Ergenler için Sosyal Destek Değerlendirme Ölçeği, Anne Babalık Stilleri ve
Boyutları Ölçeği, ebeveynlerin Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği’nden edinilen
ve bunların kontrol grubu ile karşılaştırılmasından elde edilen bulgulara yer verilmiştir.
Çalışmamızda ÖÖB’ye %88,3 oranında diğer bir psikiyatik hastalığın eşlik ettiği, en sık
ise dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu eşlik ettiği belirlendi. Katılımcılar öz
kavramı açısından değerlendirildiğinde, olgu grubunda öz kavramı ölçeğinden elde
edilen toplam puan 50,57±13,65 ve kontrol grubundan anlamlı derecede düşük
(60,76±9,47), (p<0,001) olarak bulundu. Ebeveyn ilgi ve sevgi gösteriminin artmasının
öz kavramı ve mutluluk üzerinde olumlu etkisi bulunduğu saptandı. Çocukta algılanan
öz kavramı, ebeveyn anksiyete ve depresyon düzeyi ile de ilişkili bulundu. Arkadaş
desteği arttıkça, çocukta algılanan benlik kavramının da arttığı belirlendi. Ebeveyn
stilleri açısından katılımcı gruplar arasında anlamlı fark bulunmazken, olumlu
ebeveynlik stili olan yetkin stil ile çocuğun algıladığı sevginin ve fiziksel mutluluk ve
doyumun arttığı saptandı. Ebeveyn anksiyetesi ise olumlu ebeveynlik stili olan yetkin
ebeveyn stili ile ters, olumsuz ebeveyn stili olan otoriter ebeveynlik stili ile doğru
orantılı bulundu. Sonuç olarak ÖÖB’nin erken tanınması ve uygun desteğin zamanında
verilmesi, olumlu ebeveynlik stilleri üzerine yapılacak çalışmalar ile bu olguların öz
kavramının, akademik ve sosyal işlevlerinin olumlu yönde değişeceği düşünülmektedir
Specific learning
disorder (SLD) is a common neurodevelopmental disorder in which cognitive
abnormalities are accompanied by behavioral symptoms, brain cognitive processes and
perception ability are affected. This situation negatively affects the child's self-concept,
future social life and academic success. In our study, which aimed to examine
psychosocial difficulties and related factors in cases with SLD diagnosis, demographic
data, accompanying psychiatric diagnoses of 134 healthy volunteers and children and
adolescent participants with SLD diagnosis and their parents, Piers-Harris Children's
Self-Concept Scale, Child Rearing Attitudes Scale, and Social Support Assessment Scale
for Adolescents, Parenting Styles and Dimensions Scale, the data obtained from the
Hospital Anxiety and Depression Scale of the parents, and the results obtained by
comparing them with the control group. In our study, it was determined that another
psychiatric disorder accompanied SLD with a rate of 88.3%, and attention deficit and
hyperactivity disorder was the most common. When the participants were evaluated in
terms of self-concept, the total score obtained from the self-concept scale in the case
group was found to be 50.57 ± 13.65 and significantly lower (60.76 ± 9.47) than the
control group (p <0.001). It was found that increased parental interest and affection had a
positive effect on self-concept and happiness. Self-concept in the child was also found to
be associated with parental anxiety and depression levels. It was determined that as peer
support increased, the self-concept of the child also increased. While there was no
significant difference between the groups in terms of parental styles, it was found that
the child's affection, physical happiness and satisfaction increased with the competent
style, which is a positive parental style. Parental anxiety was found to be inversely
proportional to competent style, which is a positive parenting style, and directly
proportional to authoritarian style, which is a negative parental style. As a result, it is
thought that with the early recognition of SLD and the timely provision of appropriate
support, studies on positive parenting styles, the core concept, academic and social
functions of these cases will change positively
