Geniş kemik defektlerinin tedavisi hekim ve hasta için zorlayıcı
ve uzun bir süreçtir. Günümüzde geniş kemik defektlerinin tedavisinde sıkça kullanılan
rekonstrüksiyona yardımcı tekniklerinden biri de indüklenmiş membran tekniğidir. Bu teknik
kısaca iki basamaktan oluşur. İlk olarak kemikteki defektli alana çimento uygulanmaktadır. Bu
aşamadaki amaç, defektif alanın boşluk doldurucu olan çimento ile hem desteklenmesi hem de
muhafaza edilmesidir. İlk cerrahi aşamadan 4-6 hafta sonrasında çimento konulan alan etrafında
membran meydana gelmektedir. Bu membran vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF),
fibroblast büyüme faktörü (FGF), platelet kaynaklı büyüme faktörü (PDGF) salgılamaktadır.
İkinci cerrahi aşamada defektif olan kemik bölgesinden çimento çıkarılıp membran yapısı
korunarak içerisine hastanın kendisinden alınan kemik grefti konulmaktadır. Tedavi neticesinde
bölgede kemik dokusu oluşmakta ve kemik kaynaması sağlanmaktadır.İlk aşamada uygulanan
kemik çimentosunun içerisine enfeksiyon varlığına göre antibiyotik katılabilmektedir ancak
katılan antibiyotiğin membran üzerine olan histolojik ve mikromoleküler etkileri
bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı, kemik çimentosu içerisine antibiyotik katılmasının
indüklenmiş membran üzerindeki moleküler ve histolojik etkilerini araştırmaktır. 27 adet Yeni
Zelanda cinsi erkek tavşan üzerinde yapmış olduğumuz çalışmada tavşan femurlarında 2
santimetre boyutunda kemik defekti meydana getirildi ve defekt bölgesine antibiyotiksiz,
gentamisin ve vankomisin içeren çimentolar konularak 3 grup oluşturuldu. Bu gruplar 6 hafta
takip edildi ve 6 haftanın sonunda oluşan membran histolojik olarak incelendi. Yapılan inceleme
neticesinde membran kalitesi belirteçlerinin (Von Willebrand faktörü(vwf), İnterlökin 6 (IL),
Dönüştürücü Büyüme Faktörü Beta (TGF-β), Vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF)
antibiyotiksiz çimento uygulanan grupta anlamlı biçimde yüksek olduğu tespit edildi
Treatment of large segmental bone defects has been a
challenging and long process for both physicians and patients. At present, the induced
membrane technique is one of the reconstruction techniques commonly utilized in treating large
segmental bone defects. It consists of a two-step procedure. In the first one, after bone
debridement, the defect is filled with bone cement. The aim at this stage is to support and
protect the defective area with cement. A membrane is formed around the area where cement
was inserted 4-6 weeks after the first surgical stage. This membrane secretes vascular
endothelial growth factor (VEGF), fibroblast growth factor (FGF), platelet-derived growth
factor (PDGF), as shown in the earliest studies. In the second step, the bone cement is
removed, and the defect is filled with cancellous bone autograft. In the first stage, antibiotics
can be added to the applied bone cement, depending on the infection. Still, the histological
and micromolecular effects of the added antibiotic on the membrane are unknown. This study
investigates the molecular and histological effects of antibiotics' addition into bone cement on
the induced membrane. In this study, conducted on 27 male New Zealand rabbits, the 2 cm
long defects of a bone were created in the rabbit femurs. Three groups were formed by
placing antibiotic-free, gentamicin, and vancomycin-containing cement in the defect area.
These groups were followed for six weeks, and the membrane formed at the end of 6 weeks
was examined histologically. As a result of this study, it found that the membrane quality
markers (Von Willebrand factor (vwf), Interleukin 6-8 (IL), Transforming growth factor beta
(TGF-β), Vascular endothelial growth factor (VEGF) were significantly higher in the
antibiotic-free bone cement group
