Çalışmanın amacı Romatoid Artiritli hastalarda temporomandibular eklem tutulumunun MRG ve ÇKBT ile saptanması iki modalitenin karşılaştırılması ve klinik ile korelasyonunu saptamaktı. Prospektif olarak 2.5 yıllık bir peryotta 53 hasta sıralı olarak muayene edildi ve aynı gün içinde MRG ve ÇKBT tetkiki gerçekleştirildi. Çalışma sonunda Romatolojik hastalıklarda TME tutulumunun değerlendirilmesinde paraartiküler kemik iliği ödemi ve eklem aralığında sıvı benzeri erken dönem inflamatuar değişiklikler ve bu bulgulara eşlik edebilen disk patolojisinin saptanmasında MRG’nin en etkili yöntem olduğu ve Romatoid Artirite bağlı temporomandibular eklem tutulumunda tanı koydurucu bulguları saptamada altın standart olduğu sonucuna varıldı. Çalışmaya dahil olan 53 hastanın106 eklemin %66’sında MRG’de %57.5’inde ÇKBT’de RA ile ilişkili eklem tutulumu açısından tanı koydurucu bulguların olduğu saptandı. Bununla beraber BT’nin eklem tutulumu ile ilişkili erozyon ve kondil deformasyonu benzeri kemik değişikliklerini ve eklem mesafesindeki patolojiyi saptamada MRG’den daha duyarlı olduğu sonucuna varıldı. Romatoid Artiritli hastalarda Temporomandibular eklem tutulumunda sık görülen bir bulgu olan eroziv değişikliklerin saptanmasında BT altın standart kabul edildiğinde MRG ile aralarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olup, MRG’nin eroziv değişikliklerin saptanmasında duyarlılığının %84, özgüllüğünün ise %100 olduğu belirlendi. Hastalığa eşlik eden bir bulgu olarak disk patolojisi MRG’de hastaların %55.7’sinde ÇKBT’de ise %44’ünde saptandı. MRG altın standart kabul edildiğinde disk patolojsini saptamada ÇKBT %54 duyarlılık ve %100 özgüllüğe sahip olduğu bulundu. Hastalar arasında sedimantasyon, CRP yüksekliği ve RF pozitifliği arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamakla birlikte MRG’de aktif inflamasyon bulgusu olan hastalarda DAS 28 değerinin yüksek olduğu bulundu.
Bilgisayarlı Tomografi
Aim of this study was to evaluate temporomandibular joint involvement in patients with rheumatoid arthritis with MRI and MDBT, to compare two modalities and to establish correlation with clinical findings. 53 patients were examined consecutively in period of 2.5 years. MRI and MDBT examinations were obtained in the same day. As a result of this study, MRI is found to be most effective method in evaluation of TMJ involvement in rheumatologic diseases to demonstrate early stage inflamatory findings like paraarticular bone marrow edema, and fluid accumulation in joint space and associated possible disk pathologies. MRI is expressed as gold standart in establishing diagnostic findings of TMJ involvement in rheumatoid arthritis. In 106 joints of 53 patients, diagnostic findings of RA-related joint involvement are observed in 66% of MRI and 57.5% of MDBT images. On the other hand, MDBT is found to be more sensitive than MRI in detection of joint space pathologies and bony changes like erosion and condyler deformation suggesting joint involvement. When CT is accepted as gold standart in detection of erosive changes as a frequent finding of TMJ involvement in rhematoid arthritis, statistically significant difference is found between MRI and CT. In detection of erosive changes, MRI has 84% of specificity and 100% of sensitivity. As an associated finding, disk pathology is observed in patients with 55.7% in MRT and 44% with CT. When MRI is accepted as golden standart in detection of disk pathology, MDBT has 54% of sensitivity and 100% of specificit. There was no significant difference between patients in scope of sedimentation, CRP elevation and RF positivity whereas DAS-28 levels are found higher in patients with active inflamation findings observed in MRI compared to the patients with no evidence of active inflamation and diagnostic findings in MRI where average DAS-28 values are found statistically different between these groups.
