Kronik myeloid lösemi olgularında ilave klonal kromozom anomalilerinin retrospektif incelenmesi

Abstract

KRONİK MYELOİD LÖSEMİ OLGULARINDA İLAVE KLONAL KROMOZOM ANOMALİLERİNİN RETROSPEKTİF İNCELENMESİ Kronik myeloid lösemi (KML) kan hücelerini oluşturan projenitör kök hücrelerde tutulum gösteren bir kanser türüdür. Hastalarda 9 ile 22 numaralı kromozomların resiprokal translokasyonu ile karakterizedir. KML hastaların %15-%20’sinde Philadelphia kromozomuna ek olarak gözlenen ek sitogenetik anomaliler (ACA) bulunur. Bu ACA’lar prognostik etkilerine göre major ve minor ACA’lar olmak üzere iki gruba ayrılır. Biz çalışmamızda 2009-2019 yılları arasında Eskişehir Osmangazi Üniversitesi (ESOGÜ) Tıp Fakültesi Tıbbi Genetik Anabilim Dalı’nda KML tanılı olguların kemik iliği örneklerinden çalışılan konvansiyonel sitogenetik ve FISH testleri sonucunda saptanan varyant t(9;22) ve Ph kromozomuna ek kromozomal anomalilerin tespit edilme sıklığını belirlemeyi amaçladık. Ayrıca çalışmamız sırasında klinik bilgilerine ulaşılan hastaların yanıt oranlarını da çalışmamıza ekledik ve bu oranlardan yola çıkarak gözlenen bu ek anomalilerin tedaviye olan etkilerini de değerlendirdik. Bölümümüze KML tanısı alarak yönlendirilen dört yüz elli iki hasta içerisinden varyant ph kromozomu veya ph kromozomuna ek sitogenetik anomalisi bulunan otuz altı (%8) hasta tespit ettik. Bu hastalar içerisinde en sık gözlenen anomalinin 6 olgu ile (% 17) ile ilave Philadelphia kromozomu olduğunu gördük. Ayrıca olgularımızın 4 tanesinde (%11) trizomi 8, 3 tanesinde (%8) Y kromozomu kaybı, 3’ün de (%8) varyant Philadelphia translokasyonu, 1 hastamızda trizomi 9, 1 hastamızda 9q34 delesyonu ve 1 hastamızda ise 6 numaralı kromozomun trizomisini gözledik. Çalışmamızın sonunda KML olgularında ACA saptama oranımız literatür verisinin altındadır. Ayrıca literatür verilerine göre sınıflandırdığımızda 10 olgunun (%28) major yolak anomalilerine, 26 olgunun da (%72) minor yolak anomalilerine sahip olduğunu gördük. Major ve minor yolakta ki bu dağılım verisinin literatürde yer alan oranlar ile uyumlu olduğunu saptadık. Tespit edilen anomalilerin tedaviye yanıt oranları incelediğinde varyant t(9;22)’ler haricinde major ve minör yolağa ait anomali gruplarındaki verilerin literatür ile uyumlu olduğunu gözledik. Ancak varyant translokasyona yönelik beklenen kötü yanıtı bizim olgu grubumuzda görmedik. Bununla birlikte hem çalışmamızda hem de literatürde olgu sayımızın az olması sebebiyle saptanan anomalilerin tedaviye olan etkileri konusunda kesin sonuçlar elde edemedik. Ayrıca iv çalışmamızda hastaların bir kısmında elde edilen metafaz plaklarının sitogenetik değerlendirme için yetersiz olduğunu gördük. Bu nedenle tüm KML vakalarımız arasında ortaya çıkarılamayan ACA ve varyant t(9,22)’lere sahip olgular olduğunu düşünmekteyiz. Bu da bize konvansiyonel sitogenetik analiz yapılmasının kanser genetiğinde çok önemli olduğunu göstermiştir

RETROSPECTIVE INVESTIGATION OF ADDITIONAL CLONAL CHROMOSOMES ANOMALIES IN CHRONIC MYELOID LEUKEMIA Chronic myeloid leukemia (CML) is a type that shows involvement in progenitor stem cells in blood cells. It is characterized by reciprocal translocation of chromosomes 9 to 22 in patients. 15% -20% of chronic myeloid leukemia patients have additional chromosomal anomalies (ACA) observed in addition to the Philadelphia chromosome. In our study, we detected variant t (9; 22) and additional chromosomal abnormalities in the Ph chromosome, which were detected as a result of conventional cytogenetic and FISH tests, which were studied from bone marrow samples of patients with CML at Eskişehir Osmangazi University (ESOGÜ) Medical Genetics Department between 2009-2019. We aimed to determine the frequency of occurrence. In addition, we included the treatment response rates of patients whose information was obtained during our study, and based on these rates, we aimed to evaluate the effects of these additional anomalies on treatment. Among 452 patients who were referred to our department with a diagnosis of CML, we established a case series of 36 patients, in which we found that variant ph chromosome or additional cytogenetic anomaly to the ph chromosome. In this series, with 6 cases (17%), the additional Philadelphia chromosome is the most common additional anomaly. In addition to that, trisomy 8 in 4 of our cases (11%), Y chromosome loss in 3 cases (8%), variant Philadelphia translocation in 3 cases (8%), trisomy 9 in 1 patient, 9q34 deletion in 1 patient, and trisomy of chromosome number 6 in 1 patient were also observed. At the end of our study, our ACA detection rate in CML cases is below the literature data. In addition, when we classified according to the literature data, we found that 10 cases (28%) had major pathway anomalies and 26 cases (72%) had minor pathway anomalies. We found that this distribution data in the major and minor pathway is compatible with the rates in the literature. When we examined the response rates of the detected anomalies to treatment, we observed that the data in the anomaly groups belonging to the major and minor pathways, except for the variant t (9; 22), were compatible with the literature. However, we did not see the expected poor response to variant translocation in our case group. However, due to the small number of cases in our study and in the literature, we could not obtain definitive results about the effects of the detected anomalies on treatment. In addition, in our study, we found that the metaphase plates obtained in some of the patients were insufficient for cytogenetic evaluation. For this reason, we think that there are cases with ACA and vi variant t (9.22) that cannot be detected among all our CML cases. This has shown us that conventional cytogenetic analyzes are very important for cancer genetics