Bu araştırma, anne babası boşanmış ergenler için geliştirilen öznel iyi oluşu artırma programının, ergenlerin öznel iyi oluşları üzerindeki etkililiği belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir.
Araştırma, öntest - sontest deney ve kontrol gruplu deneysel deseninde yürütülmüştür. Araştırmanın bağımlı değişkeni öznel iyi oluştur; bağımsız değişkeni anne babası boşanmış ergenler için geliştirilen öznel iyi oluşu artırmaya programdır. Araştırma grubunu, Bursa’nın Yıldırım ilçesinde bulunan Ş.J.A Zeki Burak OKAY AİHL’de 2014-2015 eğitim öğretim yılında öğrenim gören, amaçlı örnekleme yoluyla seçilmiş 14–18 yaş arasındaki ergenler oluşturmaktadır. Araştırma grubunda 9’u deney grubunda bulunan 9’u ise kontrol grubunda bulunan toplam 18 ergen oluşturmaktadır. Araştırmada, Yaşam Doyumu Ölçeği ile Olumlu ve Olumsuz Duygu Ölçekleri kullanılmıştır. Araştırmada, programın etkililiğini belirlemek amacıyla Mann Whithney U ve Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Görüşme analizine dayalı toplanan verilerin analizlerinde cümle bazında içerik analizi yöntemine başvurulmuştur.
Araştırma bulgularına bakıldığında; deney grubunda bulunan ergenlerin kontrol grubunda bulunan ergenlere göre, yaşam doyumlarının (u = 10.50; p < 0.001) ve pozitif duyguyu (u = 6.00; p < 0.001) yaşama düzeylerinin daha yüksek düzeyde olduğu; negatif duyguları yaşama düzeyinin ise (u = 0.50; p < 0.001) düşük düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Bu araştırmanın anne babası boşanmış ergenlerin öznel iyi oluşuna katkı sağladığı görülmektedir. Ayrıca bu konu ile yapılacak çalışmalarda anne babalarında program dahilinde sürece katılması faydalı olabilir.
This study is conducted to determine the effects of a programme, which is intended to enhance the subjective well-being of adolescents whose parents are divorced, on adolescents’ well-being.
This study is semi-experimental. The dependent variable of the investigation is subjective well-being. The independent variable is the group counseling programme, which is intended to enhance the subjective well-being of adolescents whose parents are divorced. In investigation, adolescents who are between 14-18 ages and study at Zeki Burak Okay Anatolian High School in (Yıldırım) Bursa in 2014-2015 Academic Year constitute the study group. In the study group, there are 9 adolescents in experimental group and 9 adolescents in control group. Life Satisfaction Scale and Positive Negative Emotion Scale are used in the investigation. In the study, Mann Whithney U ve Wilcoxon Signed Rank Tests are used to determine the programme’s effectiveness.
According to the research’s findings, the adolescences’ who are in experimental group life satisfaction(u = 10.50; p < 0.001) and the level of feeling positive emotions(u = 6.00; p < 0.001) are higher than the adolescences who are in control group. But their level of feeling negative emotions(u = 0.50; p < 0.001) is lower.
It was found out that the conducted programme is beneficial for adolescences’ subjective well-being whose parents are divorced. In addition to this study, the participation of the parents’to the related programmes would be more useful in future researches.
