Bu çalışmada Eskişehir ili merkezde bulunan Maide Bolel Huzurevi’nde kalan yaşlılar ve kendi evlerinde kalan 60 yaş üstü kişilerde depresyonun yaygınlığının ve risk faktörlerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Huzurevinde kalan 61 kişi ve kendi evlerinde kalan 60 yaş üstü 75 kişi yaş açısından eşleştirilerek çalışmaya dahil edilmiştir. Katılımcılara araştırmacı tarafından geliştirilen demografik veri anketi, Yaşlılar İçin Depresyon Ölçeği(YDÖ) , Yaşam Kalitesi Ölçeği-Kısa Form-36 (SF-36), Kısa Yeti Yitimi Anketi (KYYA), Eğitimsizler İçin Standardize Mini Mental Test (E-SMMT), Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ASDÖ) uygulandı. E-SMMT’den 24’ün altında puan alanlar çalışmadan dışlandı. Elde edilen veriler ki-kare, t-test, ve ikili lojistik regresyon analizi kullanılarak değerlendirildi.
Huzurevinde kalanlarla kendi evlerinde kalanlar arasında depresyon oranları açısından anlamlı bir fark bulunmadı. Huzurevinde kalanların kendi evlerinde kalanlarla karşılaştırıldığında huzurevinde kalan yaşlıların anlamlı oranda daha az gelirinin olduğu, çocukları ve akrabalarıyla daha az görüştükleri ve bayram ve özel günlerde daha az ziyaretçilerinin olduğu, hobilerinin ve cinsel yaşantılarının daha az olduğu, algıladıkları sosyal desteğin daha az olduğu ve huzurevinde daha fazla yaşlının herhangi bir sakatlığının olduğu bulunmuştur. Ayrıca çocuk sayısının fazla olması, düzenli doktor kontrolüne gitme, özel günlerde ziyaretçilerinin olması depresyon riskini azaltırken geçirilmiş ruhsal hastalığının olması, günlük işlerde zorlanma ve sağlık konusunda endişesinin olması, ağır yeti yitiminin olması ve algılanan sosyal desteğin düşük olmasının depresyon riskini arttırdığı bulunmuştur.
Huzurevlerinde kalan yaşlılarda depresyon yaygınlığının ve kendi evlerinde kalanlardan ne gibi farklılıklar gösterdiğinin belirlenmesi huzurevindeki yaşlılarda depresyonun önlenmesiyle ilgili müdahalelere yön verecektir. Ayrıca yaşlı populasyonunda görülen depresyonun özelliklerinin ve risk faktörlerinin belirlenmesi açısından da çalışmamız önemli veriler sunmaktadır.
İn this study our aim was to compare prevalance of depression and risk factors of depression in residents of Eskisehir Maide Bolel Residental Home and community-dwelling elders over 60.
We assed 61 residents of residental home and 75 community –dwelling elder who were paired by age. We applied a demographic data questionaire which was formed by the author, Geriatric Depression Scale (GDS), Quality of Life Scale-Short Form-36 (SF-36), Brief Disability Questionaire (BDQ), Standardized Mini Mental Test- Noneducated (N-SMMT ) and Multidimensional Scale of Percieved Social Support (MSPSS) to the respondents and the ones who got less than 24 points from N-SMMT were left out. The results of the assesments were calculated by chi-square, t-test and binary logistic regression analisis.
The relation of depression ratios between residental home and community-dwelling groups were nonsignificant. When compared to community dwelling group, the residental home elders had significantly lower income, less number of meetings with relatives and their children,and less visitors at religious/national festivals and other special days, less hobbies and sexual relations. They were more disabled and percieving less social support. Apart from this we found that increasing number of children, visiting a doctor regularly and having visitors on special days were all decreasing the risk of having depression significantly.On the other hand, previous mental illness history, having difficulty at daily work, having severe disability and percieving less social support were significantly increasing depression risk.
Revealing the prevalance of depression at residental homes and the differences between residental home elders and community-dwelling elders about having depression will lead us to find ways to decrease depression ratios at these places. And our study also gives important results about risk factors of depression in elderly population.
