Hz. Peygamber’den sâdır olan sahih hadisleri koruma düşüncesi, Müslüman
alimleri isnâd sistemine önem vermeye ve bu alanda hadis râvîlerinin biyografik
bilgilerinin yanı sıra cerh ve tadîl durumlarına dair tespitlerin bulunduğu eserleri
yazmaya itmiştir. Hicrî ilk asırlarda bu alanda başlayan telif geleneği, ilerleyen
dönemlerde daha spesifik eserlerin kaleme alınmasıyla devam etmiştir. Şöyle ki,
genel nitelikli biyografik eserlerin yanı sıra râvîlerin niteliklerine göre muhtevası
şekillenen Kitâbu’s-sikât, Kitâbu’d-duafâ, Kitâbu’l-metrûkîn ve Kitâbu’l-mecrûhîn
ismiyle çalışmalar ortaya konulmuştur. Ayrıca belli şehirlerin ve kitapların ricâlinin
incelendiği eserler olduğu gibi sadece hadisçilerin tanıtıldığı telifler bulunmaktadır.
Diğer taraftan bu tür çalışmaların bazıları tabaka (nesil/jenerasyon) esaslı kaleme
alınmış, böylece okuyucuya kronolojik bilgi verilmesi amaçlanmıştır.
Ricâl ilmi bünyesinde yazılmış tabaka temelli eserlerden biri Hanbelî
ulemadan İbn Abdülhâdî’nin Tabakâtü ulemâi’l-hadis adlı eseridir. Bu çalışmada İbn
Abdülhâdi’nin hayatı, Tabakâtü ulemâi’l-hadis isimli eserinin ricâl ilmi ve cerh-tadîl
alanındaki yeri, çalışmanın içeriği ve metodu ele alınmıştır.
Çalışmanın amacı, İbn Abdülhâdi’nin Tabakâtü ulemâi’l-hadis’i telif ve
tasnifinde hangi metodu benimsediğinin, çalışmanın kaynaklarının ve râvî
tanıtımında benimsediği ilkelerin tespit edilmesidir.
viii
Çalışma giriş, iki bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Girişte isnâdın ortaya
çıkışı, isnâd uygulamasının önemi, ricâl literatürünün teşekkülü ve gelişimi üzerinde
durulmuştur. Birinci bölümde İbn Abdülhâdî’nin hayatı ve eserleri, ikinci bölümde
ise Tabakâtü ulemâi’l-hadis isimli eserin içeriği hakkında bilgiler verilmiştir
The idea of preserving authentic hadiths, which is issued by the Prophet, has
prompted Muslim scholars to give importance to the attributing (isnâd) system and to
write works in which there are findings on the status of disaffirmation (cerh) and
modification (tadil) of hadith narrators as well as biographical information in this
area. The tradition of complation, which started in the first centuries of Hijri,
continued with the writing of more specific works in the following periods. Namely,
in addition to the general biographical works, studies with the names of Kitâbu's sikât, Kitâbu'd-duafâ, Kitâbu'l-metrûkîn and Kitâbu'l-mecrûhîn, which are shaped
according to the characteristics of the narrators, have been put forward. In addition,
there are some works whose dignitaries of certain cities and books were examined, as
well as complations in which only hadith scholars were introduced. On the other
hand, some of these studies are written on a layer (generation) basis, so it is aimed to
give readers chronological information.
One of the layer-based works written within the science of dignitaries (Ricâl)
is the work named Tabakâtü ulemâi'l-hadis by Ibn Abdülhâdî from Hanbali ulama. In
this study, the life of Ibn Abdülhâdi and the place of his work named Tabakâtü
ulemâi'l-hadis in the field of dignitaries (Ricâl) science and disaffirmation modification, the content and method of the work are discussed.
The aim of the study is to determine which method Ibn Abdülhâdi adopted in
the compilation and classification of Tabakâtü ulemâi'l-hadith, the sources of the
study and the principles he adopted in the introduction of the narrator.
x
The study consists of introduction, two parts and conclusion. In the
introduction, information is given about the occurance of attributing (isnâd), the
importance of attributing (isnâd) practice, the formation and development of the
dignitaries (Ricâl) literature. In the first chapter, information about the life and works
of Ibn Abdülhâdî and in the second chapter, information about the content of the
work named Tabakâtü ulemâi'l-hadis is given
