Tüm dünya dillerinde “bir hâlde bulunmayı” ifade eden, durum bildiren fiiller bulunmaktadır. İngilizcede to be, Almancada sein, Fransızcada être, şekillerinde görülen durum fiillerinin Eski Türkçedeki karşılığı er- fiilidir. er- fiili, Eski Türkçe metinlerde “var ol-, bulun-” sözlüksel anlamıyla görülmekle birlikte daha sonraki süreçlerde çeşitli anlam ve görevler belirtmek üzere kullanılmıştır. Çalışma, er- fiilinin fonksiyonel ve semantik alanlarını belirlemek üzere yapılmıştır. Bu doğrultuda er- fiili; Eski Türkçe metinlerde, yaygın olarak kopula görevindeki kullanım örnekleriyle, görünüş görevindeki örnekleriyle, gramerleşen ve sözcükselleşen örnekleriyle karşımıza çıkmakla birlikte bazı yapılarda kiplik de bildirmektedir
In all languages of the world, there are stative verbs which express the state of being. The Turkish stative verb er- is the equivalent of English to be, German sein and French être.
Although it is used to be associated with literal meanings such as “var ol-” and “bulun-” in Old Turkic texts; the verb er- has been subsequently used in various meanings and functions in the later periods. In this respect, this study aims to determine the functional and semantic extents of the verb er-.
Although it shows up as copula in general, an aspect or a grammalized and lexicalized word, the verb er- carries out modality function in some structures in Old Turkic texts
