Peker, A. Detrusor overaktivitesi olan hastalarda farklı antimuskarinik antikolinerjik ilaçların etkinliğinin karşılaştırılması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları Ve Doğum Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2013. Amaç:Detrusor overaktivitesinde farklı antimuskarinik antikolinerjik tedavi rejimlerinin etkinliğinin karşılaştırılması. Materyal Metod:Ocak 2011-Aralık 2012 tarihleri arasında Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı’na üriner inkontinans ile başvuran hastalar prospektif olarak değerlendirildi. Hastaların alt üriner sistem semptomları sorgulandı ve tamamına sistometri uygulandı. Detrusor overaktivitesi ya da miks üriner inkontinans tanısı alan 102 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar üç gruba ayrıldı ve her bir grup en az 2 ay süre ile farklı antikolinerjik ilaç aldı. Tedavi sonrası hastaları semptom sorgulaması ve ürodinami ile tekrar değerlendirdik. Tedavi öncesi ve sonrası semptomlar ve ürodinamik parametreler tüm hasta grubunda ve her bir ilaç grubunda karşılaştırıldı. Bulgular: Tedavi sonrası tüm hasta grubunda idrara çıkma sıklığı, urgency ve urge inkontinans epizodları, nokturi, su sesi ile idrar kaçırma ve bez kullanımında istatistik olarak anlamlı azalma mevcuttu. Maksimum sistolik kapasitedeki artış ve maksimum detrusor basıncındaki düşüş de totalde anlamlı idi. İlaç grupları karşılaştırıldığında tolterodin kontrol kaybını azaltmakta, propiverin ilk ve şiddetli idrar hissedilen mesane volümü ve maksimum sistometrik kapasiteyi artırmakta ve trospiyum urgency semptomunu azaltmakta daha etkin bulundu. Fakat tedavinin yan etkisi olarak tam boşaltamama hissinde anlamlı, PVR volümünde ise anlamlı bulunmayan artış gözlendi. Sonuç:Üriner inkontinans yaşlanma ile birlikte ortaya çıkan fizyolojik bir süreç değil, yaşam kalitesini etkileyen kronik tedavi edilebilir bir hastalıktır. Detrusor overaktivitesi stres üriner inkontinanstan sonra üriner inkontinansın ikinci sık nedenidir. Antikolinerjik tedavi detrusor overaktivitesinde tek FDA onaylı farmakolojik tedavi seçeneğidir. Bu çalışmada ilaç tedavisi sonrası semptomlarda ve ürodinamik parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı düzelme gözlendi fakat tedavinin bir yan etkisi olarak işeme disfonksiyonu akılda tutulmalıdır.
Peker, A. Comparision of efficacy of different antimuscarinic anticholinergic drugs in detrusor overactivity. Eskişehir Osmangazi University Faculty of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology, Thesis on Speciality, Eskişehir, 2012. Objective:To compare the efficacy of different anticholinergic antimuscarinic treatment regimens in detrusor overactivity. Materials and Methods: Patients who applied to Eskisehir Osmangazi University School of Medicine Department of Obstetrics and Gynecology with urinary incontinence between January 2011-December 2012 were evaluated prospectively. Patients were questionned for their lower urinary tract symptoms and cystometry was applied to all. 102 patients who got diagnosed as detrusor overactivity or mixed urinary incontinence were included in the study. Patients were divided into three groups and each group had different anticholinergic drugs for 2 months at least. After the drug therapy, we reevaluated patients with symptom questionnare and urodynamics. The symptoms and urodynamic parametres before and after the treatment were compared in all patients group and in each different drug groups. Results:There were statistically significant decreases in frequency, urgency and urge incontinence episodes, nocturia, urinary leakage with water flow and ped usage in total patient group after the treatment. Increase in maximum cystometric capacity and decrease in maximum detrusor pressure were also significant. When different drug groups are compared; toterodin decreased the number of loss of control, propiverine increased first and strong sensation bladder volume and trospium decreased urgency symptom more effectively. However a significant increase in incomplet emptying sensation and non significant increase in PVR volume were observed as an adverse effect of medication. Conclusion:Urinary incontinence is not a physiologic process with aging but a curable disease which affects quality of life. Detrusor overactivity is the second common reason for urinary incontinence after stres urinary incontinence. Anticholinergic therapy is the only FDA approved pharmacologic treatment choice for detrusor overacitivity. In this study although statistically significant improvements in symptoms and urodynamic parametres after drug treatment were noted, voiding disfunction should be kept in mind as an adverse effect of medication.
