Bu araştırma; hemşire-hemşire işbirliğinin, hemşirelerin iş doyum düzeylerine etkisini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı.
Araştırmanın örneklemini Eskişehir il merkezinde bulunan bir üniversite hastanesinde çalışan 400 hemşire oluşturdu. Veriler “Kişisel Bilgi Formu”, “Hemşire-Hemşire İşbirliği Ölçeği” ve “Hemşire İş Doyum Ölçeği” kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik dağılımlar, Kolmogorov- Smirnov testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis testi ve Spearman korelasyon analizi kullanıldı. Araştırmaya katılan hemşirelerin %78’ i kadın, %54’ ü evli, %58’i lisans mezunu olduğu, yaş ortalamalarının 30,13±6,87 olduğu, meslekte çalışma yıl ortalamasının 7,90 ±6,27 olduğu belirlendi. Yapılan analizler sonucunda hemşirelerin genel işbirliği düzeyleri puan ortalaması 3,69 ± 0,66 olarak bulundu. Hemşirelerin ölçeğin alt boyutlarından aldıkları puan ortalamaları; profesyonellik 3,78 ± 0,76; problem çözme 3,46 ± 0,89; iletişim 3,65 ± 0,73; süreç paylaşımı 3,65 ± 0,70 ve koordinasyon ortalaması 3,73 ± 0,79 olarak saptandı. Yapılan analizler sonucunda hemşirelerin genel iş doyumu puan ortalaması 3,50 ± 0,58 olarak bulundu. Hemşirelerin iş doyum ölçeği alt boyutlarından aldıkları puan ortalamaları; iş ile ilgili olumlu duygular 3,54 ± 0,76; üstlerden uygun destek görme 3,51 ± 0,93; iş yerinde algılanan önem 3,87 ± 0,57; keyifli çalışma ortamı 2,84 ± 0,81 olarak saptandı. Hemşirelerin işbirliği düzeylerinin iş doyumuna etkisini belirlemek amacıyla yapılan analizler sonucunda pozitif yönlü orta düzeyde anlamlı bir ilişki bulundu (p<0,05).
Bu araştırma sonuçları doğrultusunda hemşirelerin işbirliği düzeylerindeki artışın iş doyumlarını olumlu yönde etkilediği saptandı. Bu doğrultuda hemşirelerin işbirliği ve iş doyumunun sağlanabilmesi için; bireysel ve kurumsal açıdan desteğin sağlanması ve hizmet içi eğitimlerle bireysel farkındalığın oluşturulması önerilmektedir.
This study was made as a descriptive study in order to determine the effect of nurse-nurse cooperation on job satisfaction of nurses.
The samples of study were made by 400 nurses who have worked in a University hospital which located in the center of Eskişehir. Datas were collected by using “Personal Information Form”, “Nurse-Nurse Cooperation Scale” and “Nurse Job Satisfaction Scale”. Percentage distributions, Kolmogorov-Smirnov test, Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis variance analysis and Spearman correlation analysis were used in the evaluation of the data.It was determined that 78% of the nurses participating in the study were women, 54% were married, 58% were undergraduate graduates, the avarge of age was 30.13 ± 6.87, and the average year of working in the profession was 7.90 ± 6.27. As a result of the analyzes, the average score of general cooperation levels of nurses was found as 3.69 ± 0.66. The avarage of scores of nurses from the sub-dimensions of the scale were; professionalism 3.78 ± 0.76; problem solving 3.46 ± 0.89; communication 3.65 ± 0.73; the process sharing was 3.65 ± 0.70 and the coordination average was 3.73 ±0.79. As a result of the analyzes, the average job satisfaction score of the nurses was found as 3.50 ± 0.58. Avarage scores of nurses from the job satisfaction rate sub-dimensions were; positive feelings about the work 3,54 ± 0,76; appropriate support from the superiors 3.51 ± 0.93; perceived significance at work 3.87 ± 0.57; pleasant working environment was found as 2.84 ± 0.81. As a result of the analyzes conducted to determine the effect of nurses' cooperation levels on job satisfaction, a moderate positive significant relationship was found (p <0.05).
According to the results of this research, it was determined that the increase in the cooperation levels of nurses had a positive effect on job satisfaction. In this direction, it is recommended to, it is recommended to provide individual and institutional support to ensure the cooperation and job satisfaction of nurses and to raise awareness among individuals through in service trainings.
