Özet:
Bu çalışmanın amacı hedef grupta organ bağışı ve nakli konusunda bilgi düzeyinin artırılması,
yanlış ya da eksik bilgilerin giderilmesi ve bu konuda farkındalığı artırmak için yapılan eğitimin
etkinliğinin incelenmesidir. Bu araştırma organ bağışı ve nakli eğitiminin etkinliğini saptamayı
amaçlayan müdahale tipinde epidemiyolojik bir çalışmadır. Bu çalışma 2016 yılında Kasım-
Aralık aylarında ve 2017 yılı Nisan ayında Çanakkale Belediyesi’ne ait Barbaros, Troia ve
Esenler Sosyal Yaşam Merkezleri’nde yürütüldü. Sosyal yaşam evlerinde günlük aktivitelere
katılan bireylerden çalışmaya katılmaya gönüllü olanlar çalışmaya dâhil edildi. Katılımcılara
organ bağışı ve nakli konusunda eğitim verildi. Bu çalışmada katılımcılar (n=55) ön test, son
test ve tekrar test uygulanarak değerlendirildi. Çalışma grubunun tamamı kadındı. ‘Beyin
ölümü gerçekleşen biri tekrar hayata dönebilir mi?’ sorusuna ön testte katılımcıların %55,8’i,
son testte ve tekrar testte %84,6’sı hayır cevabı verdi. Bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı
(p=0.0001). Katılımcıların ön testte %38,5’i, son testte %59,6’sı ve tekrar testte %55,8’i organ
bağışında bulunmayı düşündüğünü belirtti ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.004).
Çalışmamızın sonuçları, eğitim öncesi bilgi ve tutum durumlarının eğitim sonrasında
iyileştirilebilmesine rağmen 3 ay sonra yapılan tekrar testte bilgi ve tutum durumlarında
gerileme olduğunu göstermektedir. Bireylerin tekrarlayıcı eğitimler ve bilgilendirme
toplantıları ile bu konudaki duyarlılıklarının artırılması gerekmektedir.
The aim of this study is investigate the efficacy of training given to increase the knowledge
levels about organ donation and transplantation in the target group, to correct mistaken or
deficient information and to increase awareness of this topic.
This research aiming to identify the efficacy of organ donation and transplantation training is
an interventional-type epidemiological study. This study was completed in November-
December of 2016 and April of 2017 in the Barbaros, Troia and Esenler Social Life Centers
belonging to Canakkale Municipality. Individuals in daily activities in the social life centers
who volunteered to participate were included in the study. Participants were given training on
organ donation and transplantation.
Participants (n=52) were assessed pre-test, post-test and repeat test in the present study. The
whole study group were women. The rate giving the answer no to the question “Can someone
who is brain dead return to life?” was 55.8% on the pre-test, while it was 84.6% on the posttest
and repeat test and this difference was statistically significant(p=0.0001). Of participants,
38.5% stated they would consider organ donation on the pre-test, 59.6% said they would on the
post-test and 55.8% said they would on the repeat test and this difference was statistically
significant(p=0.004).
The result of our study is that though knowledge and attitude levels before training were
improved after training, repeated test completed 3 months later showed regressions in
knowledge and attitude levels. Repeated training and information meetings are required to
increase the sensitivity of the individual about this topic.
