Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Hastanesi Acil Servisinde bir yıllık sürede, acil serviste akut kalp yetersizliği yönetimi yapılan ve onam veren 18 yaş üstü hastalar çalışmaya alınmıştır. Çalışmada hastaların demografik ve klinik özellikleri, acil servis süreçleri ve taburculuk sonrası 3-6 aylık periyodları kayıt altına alınmıştır. Toplam 734 hasta çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastaların %55 (404)’ ü erkekti. Yaş ortalaması erkek popülasyon için 73.3, kadın popülasyon için 71.3 idi. % 77.4’ü 65 yaş üzerindeydi. 65 yaş üstü grupta 3-6 ay arası ölme riski 4.72 kat fazlaydı (OR=4.720;1.118-19.935 %95 CI). Hastaların %52.7 (387)’sinde yeni tanı (de novo) kalp yetersizliği (YKY) bulundu. Bu grupta tetikleyici olarak kontrolsüz hipertansiyon %57.6, akut koroner sendrom % 30, KOAH alevlenme 22.7, akut pulmoner emboli %3.1 bulundu. Akut dekompanse kalp yetersizliği grubunda nedenlere bakıldığında kontrolsüz hipertansiyon 69.2, diyet uyumsuzluğu ise %53 ve taşiaritmi varlığı (%25.9) ön planda idi. YKY grubu KKY grubuna göre acil serviste daha uzun sürede diüretik (p<0.012), nitrat (p<0.006) ve asetilsalisilik asit (p<0.003) ile karşılaştı. Acil Servisten perkutan koroner girişim planı YKY grubunda KKY grubuna göre daha fazlaydı (sırayla %17.6 ve %10.1) (p=0.003 OR 0.523;0.338-0.809 %95 CI).YKY grubu KKY grubuna göre ortalama 16 dakika daha fazla acil serviste kaldı (p>0.47). 30 dakikadan önce verilen diüretik ve nitratın acil serviste kalış süresini anlamlı olarak azalttığı görüldü (sırayla p=0.001 ve p=0.001). 3 ve 6 aylık ölüm oranlarına bakıldığında YKY ve KKY grupları arasında anlamlı fark yoktu. 3 ve 6 aylık dönemde tekrar başvurular incelendiğinde KKY grubu YKY grubuna göre daha sık acil servise gelmiştir (0-3 aylık dönem sırayla %50.6 ve %38.5, p=0.002) (4-6 aylık dönem sırayla %47.9 ve %35.8, p=0.003). Elde edilen bulgular ışığında, kalp yetersizliği hakkında farkındalığının arttırılarak, acil serviste kalış süresinin ve tekrarlayan acil servis başvurularının azaltılabileceği öngörülmüştür. Özellikle 65 yaş üstü hastalarda 4-6 aylık ölüm oranı riskinin dikkate değer ölçüde fazla olması, bu yaş grubunda daha dikkatli olunması gerekliliğini öngörmüştür.
We report an original research of prospective observational study of heart failure cases in a tertiary hospital emergency department (ED). Patients 18 yo and older with heart failure management in ED after informed consent were included. 55% (404) of total 734 patients was male. The mean age was 73.3 for the male and 71.3 for the female population. 77.4% were over 65 yo. The risk of death for 4-6 months was higher in the group above 65 yo (OR = 4.720, 1.118-19.935 95% CI). 52.7% of the patients had newly diagnosed heart failure (de novo HF). In this group, HF was triggered by uncontrolled hypertension (57.6%), acute coronary syndrome (30.0%), COPD exacerbation (22.7%), and acute pulmonary embolism (3.1%). Acute decompensated heart failure (AHF) was triggered by uncontrolled hypertension (69.2%), dietary incompatibility (53%) and tachyarrhythmia (25.9%). De novo HF was treated late on diuretic (p<0.012), nitrate (p<0.006) and acetylsalicylic acid (p<0.003). Percutaneous coronary intervention planning was higher in the de novo HF compared to AHF (17.6% and 10.1%, respectively) (OR=0.523, 0.338-0.809 95% CI). De novo HF had longer stay (16 min average) than AHF (p<0.47). Duration of stay in the ED was shorter when diuretic (p<0.001) and nitrate given in 30 minutes (p<0.001). There was no significant difference between the de novo HF and AHF at 4-6 months survival. However, the AHF had visited ED more frequently than de novo HF (50.6% and 38.5%, respectively at 0-3 month) and (47.9% and 35% respectively at 4-6 month, p=0.003). If the awareness about heart failure should be increased, the duration of emergency stay and the number of recurrent ED visits can be reduced. As the mortality risk of 4-6 month is considerably high especially in group older than 65, Everyone should take care for this group.
