İlkokul öğrencilerinin Türkçe dersinde dijital öyküleme çalışmaları

Abstract

Amaç: Araştırmada İlkokul 4. Sınıf Türkçe dersi yazma sürecinde dijital öyküleme çalışmalarının betimlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırma durum çalışması biçiminde desenlenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, amaçlı örnekleme çeşitlerinden biri olan kritik durum örnekleme yöntemiyle; Eskişehir İli Tepebaşı İlçesindeki kırsal kesimde yaşayan ailelerin çocuklarının öğrenim gördüğü bir ilkokul oluşturmuştur. Araştırma, 2016-2017 eğitim-öğretim yılının ikinci yarıyılında Eskişehir il merkezine 18 km uzaklıkta olan bu ilkokulda gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verilerinin toplanmasında; yarı yapılandırılmış görüşme, tam katılımcı gözlem, araştırmacı günlükleri, öğrenci günlükleri, öğrenci dijital ürünleri ve video kayıtları kullanılmıştır. Araştırmada içerik analizi yoluyla verilerin çözümlenmesi yapılmıştır. Bulgular: Araştırma sürecinde öğrenciler tarafından oluşturulan dijital öykülerde; kelime, cümle, sahne sayısı gibi ögelerde nitelik ve nicelik açılarından gelişme görülmüştür. Tematik yaklaşımın dışına çıkıldığında, öğrencilerin kendi yaşantılarından konular belirledikleri, yazmaya daha istekli oldukları gözlenmiştir. Sonuç ve Tartışma: Araştırmada dijital öyküleme çalışmalarının, öğrencilerin çok biçimli metin oluşturması sayesinde, yazım ve noktalama kurallarına uymayı geliştirerek, daha kurallı metinler oluşturmasını sağladığı sonucuna ulaşılmıştır. Dijital ürünlerindeki kelime ve cümle sayılarında artış olmakla birlikte hikâye ögelerini de geliştirerek daha detaylı metinler oluşturmayı sağladığı belirlenmiştir. Ayrıca Türkçe dersi öğretim sürecinde uygulanan zenginleştirici çalışmaların öğrencileri yazmaya düşünsel olarak hazır hale getirdiği, derslerin daha zevkli ve eğlenceli geçtiği sonuçlarına ulaşılmıştır.

Purpose: The purpose of the study is to determine the digital storytelling works in Turkish Writing processes at Primary School 4th Grade. Method: The study was designed in the form of a Case Study. The study population consisted of the students of a primary school in rural area of the County of Tepebaşı in Eskişehir. The study population was determined with the Critical Case Sampling Method, which is one of the Purposeful Sampling Methods. The study was conducted in the second semester of 2016-2017 Academic Year in this primary school that is 18 km far from Eskişehir city center. Semi-Structured Interview Forms, Full Participant Observation Method, the Diaries of the Author of the Study, the Diaries of the Students, students’ digital works, and video recordings were used to collect the data of the study. The analyses of the study data were made with the Content Analysis Method. Findings: In the course of the study, improvements were observed in the digital stories formed by the students, in the number of the words, sentences and scenes in terms of quality and quantity. When the thematic approach was exceeded, it was also observed that the students defined the subjects from their own experiences, and were more enthusiastic to write. Conclusion and Discussion: It was concluded in the study that applying Digital storytelling works developed the skills of the students in obeying writing and spelling rules with the help of forming multiple-form texts; and thus, students formed the texts that agree more with grammatical rules. It was also determined that the students also developed the story elements in a more detailed way together with the increase in the number of the words and sentences. It was concluded in the study that the works that aimed to enhance the teaching process in Turkish classes made the students become prepared in intellectual terms, and the classes became more entertaining and enjoyable.