Distal radius kırıklarında konik kompresif vida tespit etkinliğinin; plak+vida ve k-teli, tespit yöntemleri ile biyomekanik olarak karşılaştırılması

Abstract

Distal radius kırıkları sık karşılaşılması ve kişinin günlük aktivitesini yakından ilgilendirmesi nedenleri ile önemli bir kırık tipidir. Tedavisinde kapalı redüksiyon ve alçılamanın yanı sıra, çeşitli cerrahi tedavi yöntemleri de uygulanmaktadır. Bu çalışmada deneysel olarak eklem dışı radius distal uç kırığı oluşturulan koyun önkol kemiklerine konik kompresif vida, plak+vida ve K-Teli tespit yöntemleri uygulandı. Hazırlanan 63 kemik preparat vida, plak ve tel grupları olarak 3 grupta ve dorsal kompresyon, volar kompresyon ve vertikal kompresyon olarak 3 subgrupta randomize olarak toplandıktan sonra kırık tespit işlemi yapıldı. Ardından kırık tespitli preparatların her birine Instron cihazı kullanılarak 250 N dorsal yüklenme, 250 N volar yüklenme ve 750 N aksiyel yüklenme kuvvetleri lineer olarak uygulandı. Kırık hattına uygulanan kuvvet ile birlikte kırık hattındaki ayrılma cihaz tarafından ölçülerek kaydedildi. İstatistiksel değerlendirmede SPSS programı kullanıldı. Veriler “Bağımsız Örneklemli t Testi” kullanılarak karşılaştırıldı. Dorsal yüklenmelerde konik kompresif vidaların etkinliği plak ve tel grubuna göre daha üstün bulundu. Volar yüklenmelerde vida ve plak grubunun tespit etkinliği benzer bulunurken, her iki grup da tel grubundan üstündü. Aksiyel yüklenmelerde vida ve tel grubunun tespit etkinliği benzer bulunurken, plak grubunun tespit gücü diğer iki gruba göre daha zayıf olarak gözlendi. Bu biyomekanik çalışma sonucunda konik kompresif vida ile tespit yönteminin, klinik olarak kullanıldığında, distal radius kırıklarında ucuz, pratik, erken rehabilitasyona izin verebilecek, güvenilir bir alternatif yöntem olabileceği düşünülmektedir.

Distal radius fractures are frequent, and important to treat because of its direct relationship with daily activities. Closed reduction and casting and surgical interventions are most common treatment options. In this study; efficiency of percutaneous fixation using conic compression screws is compared biomechanically with closed reduction and percutaneous K-wire pinning and open reduction and internal fixation. 63 sheep forearm bones were osteotomised to perform distal radial fracture model. The materials were randomly selected into 3 main groups as screw, plate and wire groups. These 3 main groups, then, divided randomly as dorsal compression, volar compression and vertical compression subgroups. Then, each of fixated materials were applied only 250 N dorsal compression, only 250 N volar compression or only 750 N vertical compression forces, using an Instron machine. With the linear force applied to the fracture line, displacement at the fracture line was measured and recorded by the machine. SPSS was used for statistical evaluation. Datas were compared using Independent-Samples t- Test. Efficiency of conic compression screws was better than plate and wire groups in dorsal compression tests. Efficiency of conic screw and plate groups were similar and both were better than wire group in volar compression tests. Conic screw and wire groups had similar efficiency in the axial compression tests, but plate group was weaker than them. This biomechanical study stated that clinical bone fixation with using conic compression screws allows firm fixation with permitting early rehabilitation and is a cheap, a reliable alternative method in distal radius fractures.