İmmun trombositopeni (İTP), trombosit antijenlerine karşı otoantikorların neden olduğu kazanılmış bir trombositopenidir. İTP, asemptomatik yetişkinlerde trombositopeninin en sık görülen nedenlerinden biridir. İTP tanısı öncelikle trombositopeni yapan diğer nedenlerin dışlanması ile konmaktadır. Birinci basamak tedavi glukokortikoid ve intravenöz immunglobulin (IVIG), ikinci basamak tedavi, splenektomi ve rituksimab, üçüncü basamak tedavi ise trombopoetin (TPO) reseptör agonistleridir. Çalışmamızda, tedavi ve takibi Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları ABD, Hematoloji BD tarafından yapılan 118 İTP’li hastanın tanı anındaki demografik özellikleri, kanama bulguları, muayene bulguları, tedavi endikasyonları, uygulanan tedaviler ve tedavi yanıtları, tedavilerin etkinlikleri ve yan etkileri retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların 42’si erkek (%35,6) ve 76’sı kadın (%64,4) olup, teşhis anında ortalama tanı yaşları 39,9±20,76 (6-92) yıl idi. Hastalarda en sık saptanan kanama bulguları ekimoz ve peteşi idi. 21’inde (%20,6) en az bir otoimmun markır pozitifliği vardı. Hastaların 95’ine (%81,2) kemik iliği biyopsisi yapılmıştı. Verilerine ulaşılan 117 hastanın 95’inde (%81,2) İTP tanısı sırasında tedavi gerekti. 22 (%18,8) hasta tedavisiz izlendi.118 hastadan 41 (%35,3) hastaya splenektomi endikasyonu konuldu. 30 (%25,4) hastaya splenektomi yapıldı. Splenektomi yapılan 30 hasta ile splenektomi yapılmayan 87 hasta arasında remisyon açısından fark saptanmadı (P >0.05). Splenektomi yapılanlarda ilaçsız ve ilaçlı remisyon açısından istatistiksel anlamlı fark saptandı. (Fisher’s Exact test ile p <0.0001). Splenektomi yapılan ve remisyonda olan 30 hastanın 22’si ilaçsız takipte iken 8’i ilaçlı takipte idi. Sistemde verilerine ulaşılan 117 hastanın 88’i (%75,2) ilaçsız remisyonda ve 29’u (%24,8) ise ilaçlı kronik İTP olarak takiplidir.
Immune thrombocytopenia (ITP), is an acquired thrombocytopenia caused by autobodies against thrombocyte antigens. ITP, is one of the most causes of thrombocytopenia in asymtomatic patients. ITP is diagnosed by exculusion of other causes of thrombocytopenia. The first line therapy is glucocorticoid and intravenous immune globulin (IVIG), the second line therapy is splenectomy and rituximab and the the third line therapy is thrombopoietin (TPO) receptor agonists. In our study, 118 patients with ITP that treated and followed by Eskisehir Osmangazi University, Faculty of Medicine Department of Internal Medicine, Department of Heamatology, were evaluated by retrospectively in terms of demographic specialities, bleeding symptoms, physical examination symptoms, treatment indications, medical treatments and response, efficacy and side effects of treatment. 42 of patients (%35,6) were male and 76 of patients (%64,4) were female. At the time of diagnosis, mean of diagnosis age was 39,9±20,76 (6-92) year. The most common bleeding symtoms were ecchymose and petechia. In 21 of patients, at least an autoimmune marker was positive. To 95 of the patients bone marrow biopsy was done. 95 of 117 patients whose data was accessed required theraphy during ITP diagnosis. 22 (%18,8) patients were followed without threatment. 41 of 118 patients (%35,3) had an indication of splenectomy. 30 (%25,4) patients were underwent splenectomy. Between 30 patients who underwent splenectomy and 87 patients without splenectomy no statistical meaningful difference was established (P >0.05). In patients with splenectomy, no statistical meaningful difference was established in terms of remission of containing medicine or unmedicated remission ( with Fisher’s Exact test p <0.0001). 22 of 30 patients with splenectomy and under remission were followed without medication and 8 of 30 patients were followed under medication. 88 (%75,2) of 117 patients whose date were accessable are under remission without medication and 29 (%24,8) of 117 patients are chronic ITP with medication.
