Amaç: Bu araştırmada öğretmenlerin görüşlerine dayalı olarak destekleyici müdür
davranışı ile okul kültürü arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel model kullanılarak
yapılandırılmıştır. Çalışmanın örneklem grubu, 2011-2012 eğitim öğretim yılında
Kütahya ili Tavşanlı ilçesinde görev yapan, 388 öğretmenden oluşmaktadır.
Araştırmada Şişman (1994) tarafından geliştirilen Örgüt Kültürü Ölçeğinin okuldaki
uygulama ve durumlara ilişkin olan ikinci kısmı, Hoy (1997) tarafından geliştirilen ve
Turan (1998) tarafından geçerlilik ve güvenirliliği hesaplanmış olan Örgütsel İklimi
Betimleme Ölçeğinin alt boyutlarından olan destekleyici müdür davranışını kapsayan
boyut veri toplama aracı olarak kullanılmıştır.
Bulgular: Araştırma bulgularına göre öğretmenler, okul müdürlerinin sosyal
bütünlük ve destekleyici müdür davranışının okullarda ara sıra; hoşgörü ve güven ile
öğrenci ve programa odaklılık davranışını okullarda çoğu zaman sergilendiğini
düşünmektedir. Öğretmenlerin sosyal bütünlük boyutuna ilişkin görüşleri ile
destekleyici müdür davranışına ilişkin görüşleri arasında anlamlı düzeyde pozitif yönlü
bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Ayrıca sosyal bütünlük boyutunun mezun olunan okul
türü; hoşgörü ve güven boyutunun cinsiyet ve okuldaki hizmet süresi; öğrenci ve
programa odaklılığın cinsiyet ve mezun olunan okul türü değişkenlerine göre
farklılaştığı tespit edilmiştir.
Tartışma ve Sonuç: Bu araştırmada, destekleyici lider davranışı gösteren okul
müdürlerinin görevli olduğu okullarda, okul kültürünün temel bileşenlerinden biri olan
sosyal bütünlüğün yüksek düzeyde var olduğu söylenebilir. Bununla birlikte, okullarda
öğrenci ve programa odaklılık ile hoşgörü ve güven ortamının okul müdürünün
destekleyici müdür davranışıyla ilişkili olmadığı sonucu ortaya çıkmıştır.
Purpose: The purpose of this study was to examine the relationship between school
culture and supportive leadership behaviors in Turkish public schools.
Method: This study was configured by being utilized the relational model of
quantitative investigation methods. The sample group of the research was consisted of
388 teachers served between 2011-2012 educational years in Tavşanlı-Kütahya. In this
study, the scales were used as data collection equipment including the second part of
Organizational Culture Scale developed by Şişman (1994) and the scales including the
supportive principal behavior dimension of Organizational Climate Description
Questionnaire by Hoy (1997).
Findings: According to the results of the study; teachers think that most of the time,
the tolerance and the confidence with the student and focusing on the program were
displayed, on the other hand, the social unity dimension with the supportive principal
behavior were displayed at school from time to time. It is stated that there was a
significant level, positive directional relationship between the views of the social unity
dimension of teachers and the view of the behavior of the supportive principal. Besides,
it is identified that social unity dimension is differentiated from the graduation from the
school type; the dimension of the tolerance and the confidence was differentiated from
the gender and the time of serving period; the focusing on the student and the program
were differentiated from the sex gender the type of the graduation from the school.
Results and Discussion: The results of this study indicate that there was a
correlation between social unity and supportive principal behavior as perceived by
teachers in Turkish public schools. On the other hand, no relationship was found
between supportive principal behavior and student and curriculum centered teaching as
perceived by teachers.
