Dünyada yaygın olarak kullanılan analjezik ve antipiretiklerin başında Parasetamol (PARA) gelmektedir. Özellikle hamilelikteki orta ve hafif şiddetli ağrılarda önerilebilmesi en muhtemel ağrı kesicidir. PARA’nın başta karaciğer ve böbrek gibi dokularda oluşturabileceği toksisite bilinmektedir. Çalışmamızda uzun dönem PARA uyguladığımız hamile ratların yeni doğan yavrularındaki hepatotoksisite ve nefrotoksisitede antioksidan özellikli Betainin koruyucu rolünü araştırdık.
Çalışmamızda; Kontrol, PARA ve PARA+Betain grupları oluşturduk. Gruplardaki annelere sperm gözlemlendiği günün ertesi gününden başlayarak doğumun olacağı güne (ortalama 21 gün) kadar maddeleri gavaj yolu ile uyguladık. Kontrol grubu için 2 ml serum fizyolojik (%0,09 NaCl çözeltisi), PARA grubu için 30 mg/kg/gün Parasetamol, PARA+Betain grubu için sırasıyla 30 mg/kg/gün ve 800 mg/kg/gün Betain uygulandı. Doğumun olduğu gün yeni doğan yavrular eter altında bayıltıldıktan sonra dekapite edilmiştir. 8 adet yavrunun böbrek ve karaciğer dokusunda MDA (malondialdehit), GSH (redükte glutatyon), NO (nitrik oksit), PON (paraoksanaz) ve ARE (arilesteraz) ölçümleri ve 5 adet yavrunun karaciğer ve böbrek örneklerinde ise histolojik çalışmalar yapılmıştır.
Biyokimyasal bulgularımız, Parasetamolun; karaciğer ve böbrek MDA ve NO düzeylerinde anlamlı bir artışa sebep olduğunu, GSH düzeylerinde belli bir oranda düşüşün olduğunu ancak anlam ifade etmediğini, PON aktivitesinin ise anlamlı düzeyde düştüğünü ve buna karşılık karaciğer ve böbrek ARE aktivitelerinde düşüşün olduğunu ancak anlam ifade etmediğini gösterdik. MDA ve NO düzeylerindeki anlamlı artışın ve PON düzeylerindeki anlamlı düşüşün karaciğer ve böbrekte oluşan toksisitenin varlığından söz etmemize yardımcı olmaktadır. Histolojik bulgularımız ise biyokimyasal parametrelerimizi destekler niteliktedir.
Uzun dönem terapötik dozda Parasetamol uygulanan grupta oluşan hepatotoksisite ve nefrotoksisiteye karşı uyguladığımız antioksidan özellikli ve iyi bir metil donörü olup hücre içi trans sülfürasyon reaksiyonlarında önemli bir basamağa sahip olan Betainin toksisiteyi bir miktar engelleyebileceğini hem biyokimyasal parametreler hem de histolojik bulgular yardımı ile araştırdık.
Paracetamol (PARA), which is antipyretic and analgesic, is widely used around the world. Paracetamol can be recommended for moderate or mild pains especially in pregnancy as an analgesic. It is known that, paracetamol can cause hepatotoxicity or nephrotoxicity. We aim that in this present study to show potential protective effect of Betaine against hepatotoxicity and nephrotoxicity which can be formed in long term paracetamol using at therapeutic doses.
It has been prepared 3 groups, control, PARA and PARA+Betain groups. Paracetamol and Betaine was administered by gavage to pregnant rats, from first day to the last day of pregnancy (aprox. 21 day). 2 ml physiological saline (%0,9 NaCl solutions), 30 mg/kg/day Paracetamol, 30 mg/kg/day Paracetamol and 800 mg/kg/day Betain was given by orally to control, PARA and PARA+Betain groups respectively. The day of the birth, newborn rats anesthetized by ether and after decapitated. 8 newborn rat's liver and kidney tissues used for biochemical analysis (Malondialdehyde(MDA), Reduced Glutathione (GSH), Nitric Oxide (NO) and Paraoxonase-Arylesterase (PON-ARE)) and 5 rat's liver and kidney tissues used for histological studies.
We showed that, MDA and NO levels was significantly increased, while PON activities decreased. On the other hand GSH levels and ARE activities was decreased but these decline wasn't significant in the liver and kidney PARA group. These biochemical results helps us to hepatotoxicity and nephrotoxicity in neonates which can be formed in long term maternal paracetamol using at therapeutic doses. Also our histological findings was support these biochemical results.
We used Betaine against potential hepatotoxic and nephrotoxic effect of long term maternal Paracetamol using at therapeutic doses for neonates. Betaine has antioxidant properties and also used as a methyl donor for transsulfuration reactions in the cell. Our biochemical and histological examinations showed that Betaine protected the tissue injury.
